- nazwę produktu,
- dane producenta,
- wykaz składników, które zostały użyte na drodze produkcji,
- datę minimalnej trwałości bądź termin przydatności do spożycia,
- zawartość netto produktu bądź liczbę sztuk środka spożywczego,
- warunki przechowywania,użycia,
- wartość odżywczą produktu,
- oznaczenie partii produkcyjnej.
Każda z informacji ma ściśle określone miejsce na etykiecie. Jednak nie starajmy się odczytać
w niektórych produktach tych wszystkich informacji.
w niektórych produktach tych wszystkich informacji.
Dlaczego?
Ponieważ umieszczenie danych zależy również od opakowania (rodzaju, wielkości, powierzchni) oraz rodzaju produktu spożywczego. Na przykład kupując świeże, nie przetworzone warzywa bądź owoce nie będziemy szukali informacji na temat składników. Natomiast przy zakupie dań gotowych na etykiecie zostaniemy poinformowani o składnikach w malejącej kolejności.
Również od charakteru środka spożywczego zależy umieszczenie daty minimalnej trwałości bądź terminu przydatności do spożycia. Co oznaczają te dwa terminy? Jak je rozróżnić?
Termin przydatności do spożycia („należy spożyć do..”) umieszczany jest na łatwo psujących się produktach, których konsumpcja po upływie terminu może powodować zagrożenie dla człowieka (na przykład surowe mięso, mleko, itp.).
Produkty z umieszczoną datą minimalnej trwałości („Najlepiej spożyć przed..”) są uważane za bezpieczne. Przy odpowiednim przestrzeganiu warunków przechowywania, produkt jest nadal zdatny do spożycia nawet po przekroczeniu daty umieszczonej na opakowaniu (na przykład kawa).
Komentarze
Prześlij komentarz